17 Ekim 2009 Cumartesi
parmak izleri..
Çok değişik aslında hayatın bizi şekillendirmesi.. Annesinin kızı olmak.. Toplumun hamurumuzu şekile sokması.. kendin olamamak.. Annenin öğretileri.. herkesin seni kendi istekleri doğrultusunda büyütmesi ve bir süre sonra her şeye rest çekip kendin olabilmek. hiçbir zaman kendi seçeneklerimizle yaşamadık ki biz. hiçbir zaman hayatımızda yalnız olamadık. varoldular hep sana uzanan eller.. artık üzerimiz parmak izi dolu..
4 Ekim 2009 Pazar
carpe diem
Her şeyi düzene koymaya çalışmakla hata yaptığımızı farkettim ben. Daha en başından hatalı başlamışız bu hayatı yaşamaya. Bir şeylerin sürekli düzenli olacağını zannetmekle yanlış adımı atmışız. Her şeyi düzene koymanın imkansızlığını artık yavaş yavaş farkediyorum çünkü bu dünyada hiçbir şey tam olarak senin yaratmalarınla oluşmuyor. Kader denilen bir şey var ve insanlar senin hayatına milyonlarca etkide bulunuyor sen istemeden. Bu hayatı yalnız yaşamıyoruz. Yalnız kimse yok aslında. Herkesin hayatında başka başka parmaklar var. Başka etkenleri farketmemle ve düzen sevdamdan vazgeçmemle ''carpe diem'' i meydana getiriyorum. artık anımı değerlendiriyor o an yapabileceğimin en iyisini yapmaya calışıyorum. düzen yok. gelecek kaygısı yok. An şu an. ve ben suan parmaklarımı hissediyorum klavyenin yüzünü yalayan.. sadece en iyisini yazmaya calışıyorum.. sonunu nasıl bitireceğimi düşünmeden.. elbet bir son gelecek.. şimdiki gibi..
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)