ötekileşmek

Büyümek istemiyorum adeta.. kendimin değişmesini.. ben hep cocuk yüreğimle, yarım aklımla kalmak istiyorum. masumane sevgilerimle, tek başıma oynadığım oyunlarımla.. değiştikçe ardıma bakıp tanıyamıyorum kendimi... KİMLEŞİYORUM ben? bu sefer hangi aylin olacağım..davranışlarımı, duygularımı yadırgıyorum adeta. dünyayı.. hayatın hızını.. değişimleri.. dönüşümleri.. daha birine alışmadan öteki olmak yoruyor insanı. ve ben hep ötekileşiyorum..

sorumluluklar..

Sorumluluklardan kaçmanın bir yolu yok mudur? Dahası sorumlulukların olmadığı bir yer var mıdır?
Sürekli bir koşuşturmacanın içerisine hapsolmuş, bir şeyler yapmaya calışmakta ve neredeyse her şeyi eksik noktalandırmaktayız. ne vakit ne de istek bizden yana değil ve sürekli bir şeyler yapma zorunluluğunun içerisinde boğulmaktayız...