Bazen bazı cümlelerimizin içinde sorular gizlidir. Cümle noktayla biter gibi gözükür ama "dimi?" sorusu içerir. Desteklenmek, tastiklenmek, pekiştirilmek isteyişimizin ürünü olan "dimi?"






-Sorabilecek cesaretimiz olmadığından mı noktayla bitiyor bu cümleler?
-Yoksa söylerken istediğimiz gibi bir cevap olsun diye cümleyle yönlendirmeye mi çalışıyoruz?
-Veyahut soruyu direk sorduğumuzda alabileceğimiz cevaptan korktuğumuzdan cümleyle sus payı şansı verebilmemizden mi?

"Küçükken, yanlış bir şey yapmazsan, kimse sana düşman olmaz sanıyorsun. Yanılıyorsun."

Bence en üzücü şeylerden biri de herkesin birbirini eleştirirken, ezerken, küçümserken karşındakinin kendi seçimi olup olmadığını düşünmemesi..

*Yolda tiksinerek baktığın üstü saçı başı kirli kadın da bu hayatı istemezdi. O da muhteşem bir ailede doğmak isterdi elbette. 

*O kız seçmedi böyle bir bedeni..

*O adam da engelli olmak istemezdi.. Zaten hayat yeterince zorken..

Düşünmüyoruz..  Sanki onlar seçiyormuş gibi itiyoruz hep.. Sanki onların suçuymuş gibi.. Durup bir görebilsek yüreklerindekileri.. Onlar da senin gibi olmak isterdi sen nasıl başkaları gibi olmak istiyorsan..

Kim eksik, çirkin, fakir, pis, dışlanmış olmak ister ki ????