büyümek.

İnsanları kabullenmeye başladığımdan beri içimde onlara karşı sevgi de beslemeye başladım. Gençliğin verdiği hırçınlıktan olsa gerek bana uymayan birçok şeyi korkusuzca eleştirirken yitip giden insan sevgimi göremiyordum. Hatalarımı görmeye başladıkça insanoğlunu anladım ben ve kendimi kabullenmeyle başladığım bu yolda insanları olduğu gibi kabul etmek kavramını yerleştirdim beynime. Artık insanların yanlışlarıyla ve doğrularıyla bir bütün olduğunu ve bana ters gelen şeylerinin aslında onların bir parçası olduğu ve onlarla yaşamlarını yürütebildiklerini yani benim yorumumun dışında bunların onlara göre doğru olduğunu öğrendim. Sanırım büyüyorum.