Aslında bizi bitiren şeylerin başında beklentilerimiz, umutlarımız geliyor. Biz hep planlar yapıyoruz ve onları varolmasını bekliyoruz. Çok çalışıyorum öyleyse başaracağım. Böyle yaptım şöyle olacak.. Ama çoğu zaman öyle olmuyor. Biz bunu bile bile hala devam ediyoruz ummaya. Bu nasıl bir ironi! Hala pes etmeden umut ettiğimiz için yaşıyoruz belkide. Geleceği varediyoruz. Neredeyse hiç tutmayan umutlarla dolu geçmişimizle birçok umut taşıyoruz gelecek için. Ben geleceğin resimi tasvir ediyorum ama hala içimde belki değişir diye umut var..
Avuçlarım umutlarla dolu..
0 yorum:
Yorum Gönder