ikilem

Şöyle bir karmaşaya düşüyoruz aslında.
"Kötülük eden kötülük bulur" diye bir zihniyetle büyütüldük. Etrafta "kötü" diye tanımladığımız insanların çektiği sıkıntıları "haketti" diye nitelendirdik.

Sonra dönüp kendi hayatımıza bakıyoruz. Lan?!! Bizim de hayatımızda hiçbir şey güllük gülistanlık değil ki???!!

Sonra bizi alıyor bir sorgulama.
-Ne yaptım da ben bunları yaşıyorum?


Sonra da kendine saldır dur. Beğenme hiçbir şeyini. Sorgula hep falan. öf.









Hayatın bizi büyütme aracı olarak acıyı kullandığını unutuyoruz halbuki.