"içimdeki fırtınaları dindirmek için oyalıyorum kendimi bunlarla" dedi..
Senin hiç fırtınaların dinmedi ki anne. Fırtınaların beni de savurdu ordan oraya.. Benim dünyama da ulaştılar.. Sanki benim dünyamda benim yarattığım fırtına hiç yokmuş gibi sanki..
Hem var hem yoktun sen hep zaten.
Merhaba anne! Ben hep unuttuğun en yakın dostunum.
Bana BİR İKİ dakikanı ayırabilir misin?
29 Mayıs 2011 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder