Bazı gençler vardır. Aile dogmaları rahatsız etmez onları. Anne ya da babasının ağzından cıkan her şeyin onların iyiliği için ve doğru olduklarına inanarak büyür. Hiçbir sorgulamaya da gerek duymaz. Annesi ya da babası yani güvenilir deneyim kaynağı olan yakınlarının doğrularıyla beslenirler. Konulan kurallar, engellenen, bastırılan bütün duygular onun iyiliği içindir. Bu noktada hata yapma payları azalır mı bu gençlerin? En doğru diye tabir ettiği aile tavsiyelerinin (çoğu zamanda kural, baskı..) yolundan giderek deneyimlenmiş hatalardan kaçabilirler mi? kaçından??.. Peki bu özgürlük olur mu? Kendilerinin "kendi başlarına" karar verme yetileri körelmez mi? Ya annenin doğrularıyla senin arzuların, isteklerin çatışırsa? Ya birgün bile bile hata olsa da yapmak istersen??..
İnsan hata yaparak gelişir, büyür lafını söyleyen ebeveynlerin bizi tamamen "kendi" doğrularıyla büyütüyor olmaları sonucu bir de onlara karşı hissettiğimiz sorumluluk da üst üste binince; hata yapan gencin hata boyutu ne olursa olsun dibe vurması anormal midir şimdi düşünürsek.
Bazen bırak kendini de hata yap.. Bırak.. Senin hatan olsun o. Tamamen sana ait.. Senden parçalar yarat içinde.. Sen Sen ol. Annenin babanın kızı olmasın sadece sıfatın.. Kim bilir annenin babanın hata dediği şey seni de birçok aynı şeyi yapan insan gibi mutlu edecek.. İşte o noktada hata kavramı bile göreceli olacak..
0 yorum:
Yorum Gönder