Beklentiler

Bir şeyler yaptıkca, verdikce beklentilerim oluşuyor büyük büyük.. Kimin oluşmuyor ki diye kendimi avutma durumuna girsem de sonuç değişmiyor.. Yine elimde yaptıklarım ve beklentilerimden kaynaklanan hayal kırıklıklarım kalıyor.. Ya bir şeyler uğruna emek vermeyeceğim ya da verdiğim emeğin karşılığını beklemeyeceğim.. Peki insan nasıl hep verebilir? Beklentiler olmadan nasıl yaşayabilir insan? Belki de onları küçük tutmak işin sırrı.. Ardından tokat gibi gelen bir soru daha.. Sen büyük şeyler yaptıkca küçükler nasıl doyuracak seni? ve yine aynı çıkmazın içerisine düşmek.. Sanki kaçış yok.. Bir şeyler yapmaya devam ettikce beklentilerinin olmayışının üzerine çullanmasını hissetmeye devam edeceksin. Kabullen diyorum kendime.. Kaçış yollarımın beklentileri bile göçtü.. Beklentileri karşılananlara ya da beklenti duymayanlara kocaman bir alkış.